Шилқимлик! Ҳамма жим қараб турди…

Ҳайрли кун! Урганч шаҳрида яшайман. Бугун қуйидаги воқеа юз берди: мен автобусда телефонда гаплашиб тургандим. Шу пайт менинг орқамдан кимдир қаттиқ ушлади. Шу заҳоти ўгрилиб қарадим, орқамда бир ёш йигит тескари ўгрилиб қўлларини чўзганча турарди. Шошиб қолдим, лекин ёнимда ўсмир йигитлар ҳам кетаётганди – бу воқеани кўриб бизнинг ёнимизда ўтинг деб таклиф қилишди. Бунга жавобан мени ушлаган одам автобусдан тушсин, гувоҳларим бор дедим. Ўсмирлар бўйин товлаб бошлашди.

Менга тегажоқлик қилган йигит эса ҳеч нарса қилмагандек, унга ҳеч нарса бўлмаслигини билиб безрайиб тураверди. Унга «нега қўлингни югуртирасан, ҳозироқ автобусдан туш», дедим. Автобус олдида ўтирган, воқеани умуман кўрмаган ёши катта киши тухмат қиляпсан, бу яхши талаба йигитга ўхшайди деб орага тушди.

Шилқимга жон кириб дадиллашди «сен қачон автобусдан тушасан, мен бозоргача бораман, барибир тушиб қолмайман» деди.

Охири мен… йиғлаб автобусдан тушиб кетдим. Бу безбетлар нега шундайлигини тушунолмайман. Бирор аёл менинг ёнимни олмади, бирор эркак мени ҳимоя қилмади. Ҳамма жим қараб турди.

Кирпи кундалиги